عاقل و دیوانه

عاقل و دیوانه

رفتند به یک خانه

باغ ما

باغ ما خیلی خیلی قشنگه

پر از گل های رنگا و رنگه

گرفتاری ها

الهی اندر این دوران ما را زمان بهاریست

توهم ها کلهم خیالیست

خدایا شب سیاهم را روز گردان

خدایا شب سیاهم روز گردان  

زمستان سردم بهار و نوروز گردان

یک روز بهاری

یک روز بهاری رفته بودم به کوه  
کوه سرسبز و با صفا و با شکوه

لقمه نان نجات بخش

یکی بود از مردان پولدار و تمکین   که شاهانه می زیست در یک سرزمین

او به کارهای بزرگ می پرداخت   کارخود را با ریا همراه می ساخت

مخاطبای من

مخاطبای من همه خاصن

انسان های با اساسن

نامه عاشقانه منظوم

من که گفتم ایــــن همه ناز نکن  با من سخـــن از عاشقی باز نکن

حالا که کــــــــردی تو کار خویش   دیگری را با عشقت هم آواز نکن

چند شعر که دو بیت هستند

بعضی از دوستان به شعرهای من ایراد می گیرند ولی من تا به حال به شعر آنها ایراد نگرفته ام.

نگاهــــم به نگاهش افتـــاد  بــــــه آن روی ماهش افتـــاد
در دلم غصه و آهش افتاد   گفتا تو باشی و نبینی ماهرو

یک هوس

کاری که دچارش گشته بودیم من و تو

یک هــــوس بود نه یک عشق نـــــــو