هوای گریه

دلم امشب هوای گریه دارد

که خالی کند غم و غصه ام را

دردی از عمق قلبم می رنجاند

تا خاموش گرداند قلب در سینه ام را

گیسوی تو

دوست دارم بگیرم آن زلف و گیسوی تو   ببویم آن موی خوش رنگ و بوی تو

کدامین مشک را بویم تا بگیـــــــرم ز آن   عطر گیسوی خوش عطر و بوی تــو

معشوق من

دل و دلبر من ، تاج سر من

گل احمر من ، بار و  بر من

ستاره ی فروغ من

ای ستاره ی فروغ من، چرا از آسمان نیامدی   شعرم پر از تنهایی است، چرا تو مهمان نیامدی

منتظر بازتاب اندیشه توام، که باز بتابد بر ما   چرا لحظــــه ای دیگر، با فروغ و تابان نیامدی

عشق دیدار تو

قلب من می زند به عشـق دیدار تـــو   به آن قلــــب مهــربان و دلدار تــو

به صدای تپش قلبم گوش فرا می دهم   تا که روزی شود آرام به گفتار تو

حاجیان در منا

روز عرفه در سرزمین وحی

خورشید تابان

انبوه جمعیت چو سیل خروشان

در منا حاجیان مشغول مبارزه با شیطان

اساس حکومت

اگر خواهی حکومت بماند پایدار   ملت را گرسنه و بی سوادش بدار

کزین فکر شاهان بهره جستند   تابمانند مصون از شعور روزگار

احوال بزرگان

احوال بزرگان اینگونه دیدم   زمانی کز آنها سخنهایی شنیدم

بزرگان دانشمند و فرزانه   تو دنیا پا گذاشتند به این خانه

چراغ خانه آخرت

چراغ خانه ی آخـــرت بایــد از اینـــــجا افروختن

ورنه خطاست بی فروغ بر دگران چشم دوختن

حضرت فاطمه سلام الله علیها

ای همه عالم به فـــــــــدای تو فاطمه   کل عالم محتاج دعـــــــای تو فاطمه

همه مریضیم روحا و جسما به خدا   که نشستیم در انتظار شفای تو فاطمه