ستاره ی فروغ من

ای ستاره ی فروغ من، چرا از آسمان نیامدی   شعرم پر از تنهایی است، چرا تو مهمان نیامدی

منتظر بازتاب اندیشه توام، که باز بتابد بر ما   چرا لحظــــه ای دیگر، با فروغ و تابان نیامدی