دیگر تو نیستی

به وقت شب که می رسم

با دلی شکسته آرام آرام می نالم

می نالم و می نالم

عقده ها

عقده ها را باید گشود

مثل گل ، مثل بلبل ، مثل پروانه بود

پرگشود سوی آسمان ها

تا رسید به بی کران ها

تا رسید به کهکشان ها

پرتگاه تاریخ

دهه ها می گذرد

 به سده ها و قرن ها می پیوندد

و ما هنوز هم که هنوز است

در پرتگاه تاریخ

روزهای خوشمان را به نظاره نشسته ایم

کالای ایرانی

رئیس جمهور

تتی پاپی

با کفش ایتالیایی

تولید ایران

کالای ایران

زنده باد

در اوج زندگی

من هستم و ظلمت شب

قلمم روی کتابم

بی تب و تابم

روحم افسرده

جسم و جانم مرده

از درد ، درمان مجو

گویند آن سید
دوایی برای درد ماست
گر این ابلهان انتخابش کند

سرترالینیسم

این روزها

جای عدالت را

جای زندگی را

به نایی بنمای که آنی

اگر روزی کدخدایی کنی

سعی نکن که خدایی کنی

دل مظلوم ز ظلمت گر آزارد

اشتباها تو را خدا پندارد

این بهار

باز در آستانه ی این بهار

خیالم ، خیال آن بهار کرده

چهار فصل را ول نموده

آرزوی آرزو و زهرا و نگار کرده

زور و زر

عجب زور و زر اندوختند
لبان معترض به هم دوختند
اعتبار و دین به دنیا فروختند
مردان پر ادعای عصر من