عاقل و دیوانه

عاقل و دیوانه

رفتند به یک خانه

باغ ما

باغ ما خیلی خیلی قشنگه

پر از گل های رنگا و رنگه

گرفتاری ها

الهی اندر این دوران ما را زمان بهاریست

توهم ها کلهم خیالیست

خدایا شب سیاهم را روز گردان

خدایا شب سیاهم روز گردان  

زمستان سردم بهار و نوروز گردان

یک روز بهاری

یک روز بهاری رفته بودم به کوه  
کوه سرسبز و با صفا و با شکوه

لقمه نان نجات بخش

یکی بود از مردان پولدار و تمکین   که شاهانه می زیست در یک سرزمین

او به کارهای بزرگ می پرداخت   کارخود را با ریا همراه می ساخت

ثروت اندوزان

وای بر این عیب جویان بد گو

عیب خود پنهان نموده عیب دگر جو

مهمانی

مرد ثروتمندی کرد مهمانی

دعوت نمود از بزرگ مردانی

خدا

خدا ای پوشاننده ی رازها ، ای فرستنده ی پیامبران با اعجازها

خدا ای همه هستی را تو خالق ، سزاوار پرستش تویی توسط خلایق

نامه عاشقانه منظوم

من که گفتم ایــــن همه ناز نکن  با من سخـــن از عاشقی باز نکن

حالا که کــــــــردی تو کار خویش   دیگری را با عشقت هم آواز نکن