مرد تاجر پول پرست

مردی بود مشغول بر تجارت   که بر جمع مال کرده بود عادت

از این دنیا نصیبش فقط پول بود   که بر جمع اموال مشغول بود

حلال و حرامش ز یاد رفته بود  که کارش چک و برات و سفته بود

دست تنگی ز او کالایی بخواست   گفت پولش ندی معامله نارواست

بینوا گشت چون رنجور و ملول   هم تو جیبش نبود دینار و پول

خوان او خالی از نان و آب   بچه ها بی شام رفتند به خواب

چون خدا این حال و  احوال دید   بر حال تاجر به خوبی رسید

احضار کرد آن تاجر پول پرست   گرفت از دست او نیست و هست

پرسید این ثروت کی داده بود   بر تو مال و ثروت افزاده بود

گفت تو بخشیدی ای بخشنده خدا   داده ای بر من این همه مالها

فرمود: پس مال ما بر بنده ی ما   چرا ندادی ای بی شرم و حیا

اینگونه شد آن مرد دنیا پرست   رخت از این دنیا دست خالی ببست

شد جهنم خانه و جای اسکان او   اموال او هیزم سوزاننده ی جان او

سرنوشت دنیا پرستان اینچنین است   عاقبت بخل و خسیسی همین است