باغبان

مردی بود صاحب باغ و بستان   باغ پر از میوه و گل همچو گلستان

چون که باغش پر از میوه بود   در باغش را  محکم بست و قفلش نمود

تا که باشد باغ او در امان   میوه نچیند زباغش این و آن

روزی اتفاقا مردی از راهی رسید   ز بوته ی بیرونی باغ میوه ای چید

این احوال مرد باغبان که دید   آن درخت و بوته از بیخش برید

روز دگر چون که باغبان آمد به باغ   ز باغش جز خاکستری نیامد سراغ

آن همه گل و میوه کلا سوخته بود   عذاب آخرت به باغبان اندوخته بود

مرد ناصح چون که از راهش رسید   اوضاع باغ سوخته را اینگونه دید

گفت این همه باغ و ملک مال خداست   چون امانتی در دست و پیش ماست

چون که ما در امانت خیانت کنیم   خود را مستحق نفرین و لعنت کنیم

ای صاحب ثروت و ملک و باغ   از فقیر و ندار هم گهی گیرید سراغ

حرف ناصح در باغبان زود اثر کرد  اراده نمود و با خسیسی کرد نبرد

این گونه شد پشیمان آن باغبان   که باغی بساخت و نمودش احسان

در باغش دیگر همیشه باز بود   باغبان بر دوست و غریبه مهمان نواز بود

باغ او از این به بعد آباد بود   کزین عمل هم باغبان هم خدا شاد بود