و عدالت مُرد
و حقیقت مُــــــرد
آن روزی که از حقیقت
گفتند اما
در عمل اجرا نکردند
و عدالت مُـــــــــرد
آن روزی که از عدالت
گفتند اما
با عدالت کار نکردند
و آن روزی که پارتی بازی حاکم شد
و آن روزی که شایسته ها در حاشیه ماند
و آن روزی که حقایق کتمان شد
و آن روزی که ظلم لباس نو به تن کرد
و ستم ردای تقوا پوشید
در صف نماز ایستاد
گفتگو کرد از عدل و داد
وای و ایوای از این بیداد
از این ظلم
از این نابرابری
از این نابرادری
از این نامساوی بودن ها
از این فاصله های طبقاتی
که همگی
لباس عدالت به تن کرد
و ظلم را عدالت جلوه داد
و ستم را دادگری
و خدا را ابزار قرار داد
و علی را درخت نان
و نان را به دست آورد با یک ایمان
ایمان صوری و سطحی
قیامت را بازیچه قرار داد
و عدالت را تباه کرد
و رعایت را خانه نشین
و حقیقت را میراند
و خود را پروردگار بزرگ خواند
و بر مخالفانش شلاق زد
و بر موافقانش از نعمات چشاند
وای از این بتان روزگار
وای بر ما
15 اسفند 1394
نویسند: ع.ا.س
شقایق رمضان پور