حسین جانم به مناسبت اربعین 1394

باید اعتراف کنم آئینــی نوشتن خیلی برام سخته چون آدم می ترسه آنطور 
که باید و شاید نتونه حق مطلبو ادا کنه ولی بعضی وقتا دل آدم فرمان 
می ده که هر جور راحتی بنویس و هر چه دلتنگت می خواهد بگو 

حسین حسین حسین جانــــــــم

پذیـــر مرا تــــــو مهمــــــــانم

که گیرم آن ضریحـــــــــت را

ببینم زائــــــران غریبـــــت را

مرا نامــــت کربـــــلایی کرده

نرفتــــــه کربلا هـــوایی کرده

دلــــــم خواهد تـــــو را جـــــانم

شوی امشب تــــــو مهمــــــــانم

چقــــــدر من حــال بــــــــد دارم

آرزوی بیــــــش از حــــــد دارم

ولی به نام حسین یا مـــــدد دارم

که دانم به نامش مـــی شود دارم

امشب، شــــب اربعیــــــــن است

شب مناجـــــات مسلمیـــــن است

دلم به سوی کربلا در اوج پرواز

در این شب که شب راز و نیـــاز

که کردم کنـــون سجــــــاده ام باز

تا که خوانم چندین رکعت نمــــاز

دعا نمــودم به ســــوی خـــــدا را

بخواندم به نام حسین کربــــلا را

شب اربعین سال 1394