ستاره ی فروغ من

ای ستاره ی فروغ من، چرا از آسمان نیامدی   شعرم پر از تنهایی است، چرا تو مهمان نیامدی

منتظر بازتاب اندیشه توام، که باز بتابد بر ما   چرا لحظــــه ای دیگر، با فروغ و تابان نیامدی

عشق دیدار تو

قلب من می زند به عشـق دیدار تـــو   به آن قلــــب مهــربان و دلدار تــو

به صدای تپش قلبم گوش فرا می دهم   تا که روزی شود آرام به گفتار تو

حاجیان در منا

روز عرفه در سرزمین وحی

خورشید تابان

انبوه جمعیت چو سیل خروشان

در منا حاجیان مشغول مبارزه با شیطان

اساس حکومت

اگر خواهی حکومت بماند پایدار   ملت را گرسنه و بی سوادش بدار

کزین فکر شاهان بهره جستند   تابمانند مصون از شعور روزگار

احوال بزرگان

احوال بزرگان اینگونه دیدم   زمانی کز آنها سخنهایی شنیدم

بزرگان دانشمند و فرزانه   تو دنیا پا گذاشتند به این خانه

چراغ خانه آخرت

چراغ خانه ی آخـــرت بایــد از اینـــــجا افروختن

ورنه خطاست بی فروغ بر دگران چشم دوختن

حضرت فاطمه سلام الله علیها

ای همه عالم به فـــــــــدای تو فاطمه   کل عالم محتاج دعـــــــای تو فاطمه

همه مریضیم روحا و جسما به خدا   که نشستیم در انتظار شفای تو فاطمه

کتاب

کتاب کتاب ناز من علت پرواز من

هم دهد آزادگی هم خوشی و بندگی

مستضعفان

خدا را خدا را در مورد مستضعفان   بیچاره و تهیدست و گرفتار و ناتوان

راهـــــــی ندارند برای امرار معاش   هم مفری از گرفتاری های جهــــــان

از این جهان

بعضی ها نصیبشان از این جهان   خورد و خواب و بیهوده سخنان