نامه ای به یک دوست و دوستان دوست

سلام بر انسانی بزرگوار به اسم آقای یاور که هست ما را عموی دلاور

امیدوارم حالتان خوب باشد ، دلتان شاد و آرزوهاتان بر آورده باد.

امروز مسئله ای بر بنده آشکار شد که از آن بس ناراحت، غمگین

و بسیار بسیار دل آزرده شدم.

اما دل آزردگی من صرفا از خودم ، خود خودم یعنی علی اصغر بود که

نکند رفتاری ناشایست انجام داده ام که انسانی که با من صمیمی

بوده و هست از من اینجوری ناراحت شده باشد.

راستش عمو جان درسته من خیلی کودک تشریف دارم اما هیچ وقت

ناراحتی هیچ انسانی را در معادله ی ذهنی و فکری خود نمی توانم

بگنجانم و قبل از دوست شدن با انسان ها آن ها را می شناسم خط

فکریشان را و خط عملیشان و طرز برخوردشان را یعنی کلا رفتارشناسی

می کنم و بعد اقدام به دوست شدن در حد معمولی و بعد وارد مرحله ی

صمیمیت در دوستی می شوم و وقتی که با کسی دوست شدم ایشان

را پاره ای از وجود خودم می دانم و شما و بقیه دوستانی که همراه شما

بودند را بسیار دوست داشته و تا آخر عمرم بر دوستیم پایدار خواهم بود

و هیچ وقت این دوستی را بر هم نخواهم زد مگر اینکه متغیر دیگری تار و پود

این دوستی را بر هم زند یا از طرف شما ها این دوستی به هم بخورد

در آخر اینکه از دوستی ، صمیمیت ، مهر و محبت و پاکیتان سپاسگزارم

و امیدوارم هم شما و هم مرجان خانم و زهرا خانم و فاطمه خانم

و علی آقا و بقیه دوستانی که همراه شما و در وبلاگ و گروه شما

بودند و هستند شاد و موفق باشید

با تقدیم ادب ، احترام و محبت فراوان

علی اصغر.س

17 بهمن ماه 1394