سلام خدای مهربون

سپـــاس خدای را کــــه مهـــربان و جهــــان آفرین است و برای خاطـــر خلقتش و خلقــت انسان

او را باید ستـــــود و باید پرستش نمـــود و اوســــت که همه جـــــا هست و هیچ جــــــا نیست و

خدایی است در نهــــــایت مهــــــربانی ، عطــــوفت و بخشندگی ، او را درگاهیست شاهنشاهی ،

که می کند بر عالم و عالمیان پادشاهی ، خدای را صـــرفا با اثبات کردن از طــــــریق استقراء

و استدلال و استنباط نتــــــــوان شناخت و یافت ، چون خدا را باید دید ، باید لمـــــس کرد ، باید

چشید ، باید بویید ، خدا بی نهـــایت زیبا ، بی نهایت معطر ، بی نهایت پــــــاک ، بی نهایت نور

است ، خدا جسم نیست ولی بـــــرای تجسم مهربانی و بخشندگی خدا او را بــــــاید مجسم کرد در

نوشته ها  تا در ذهـــن ها تجسم شود، باید از کاخ هایمان خارج شویم و خــــود را بشکنیم و به

کوخ ها برویم تا او را ببینیم ، من او را هــــر روز می بینم و هـــــر روز او را زیارت می کنم

و به او ســـــلام می دهم و او سلامم را جـــواب می دهد و به ملاقات او می روم و او به ملاقاتم

می آید ، خداوند در قلـــب شکسته ، شکسته نشسته ، و هر کس آن قلـــب را دوبـــــــاره شکسته ،

خدا را باز شکسته ، خدا در قلـــــب بچه ی گل فروش سر خیابان است ، خدا در قلب کشاورزی

است که دستهایش پینه بستـــه است ، خدا در قلـــب کارگر فعال و فـــداکار است ، خدا در قلـــب

انســــان ها است و هر جا پاکــــی هست  خدا آنجا هست ، هر جا مهربانی هست خدا آنجا هست ،

هر جا احسان و نیکی هست خدا آنجا هست ، هر جا مهر و عطوفت و امید هست خدا آنجا هست ،

هر جـــا به دین خدا عمـــــل می شود خدا آنجـــــــا هست ، هر جا عشق و عاشقی هست خدا آنجا

هســــــت ، هر جا دوستــــی هست خدا آنجا هســــت ، در هر بیمارستــــــانی بچه متولد می شود

خدا آنجــــا هست ، در هـــــــر بیمارستـــــان و کلینیکی بیمـــــــــاری شفا می یابد خدا آنجا هست ،

هـــــر جا دارویی درد و بیمـــــاری را شفا می بخشد خدا آنجـــا هست ، خدا را بـــاید دید ، چشید ،

بویید ، لمـــس کرد ، بغــــل کرد ، بــــوسید ، با خدا بایـــــد همنشین شد ، درد و دل کرد و خندید و

گریست ، هــــر چند خداوند نه می گرید و نه می خندد ولی بایــــد بـــــــــــرای تجسم مهربانی خدا ،

با خدا خندید و گریست ، خدا را بایــد در بیـــن بـــرف ها و بـــاران ها ، شکوفه ها و غنــــچه ها ،

گــل ها و لاله هــا ، رود ها و چشمه ها ، دریا ها و دریاچه ها دید و ســـلام کرد و عـــرض ادب

نمود و شکــرش گفت.هر جا نامهــربانی هســت خدا نیست ، هر جا بی مهــــری هست خدا نیست ،

هر جا حسـادت هست خدا نیست ، هر جا ترور فکــــر و اندیشه هست خدا نیست ، هر جــا جهالت

هست خدا نیست ، هر جا ظلمــت هست خدا نیست ، هر جا ظلـــــم هست خدا نیست ، هر جا جمود

فکری هست خدا نیست ، هر جــــا راکدی و سکون و بی جنب و جوشی هست خدا نیست ، هر جا

سرکوب هست خدا نیست ، هر جا بی عدالتی هست خدا نیست ، هر جا گرسنگی هست خدا نیست ،

آری باید خدا را در جاهایی که مهـــربانی ، عطـــوفت ، زیبایی ، علـم ، معرفت ، عدالت ، رحمت ،

نورانیت ، عزت ، بخشندگی و هر چه زیبایی ها هست دید و با او دست داد و او را بوسید ، چشید ،

لمس کرد ، بویید ، بغل کرد ، با او صحبت نمود ، با او گریه و خنده کرد.

ان الله مع الصابرین

4 بهمن ماه 1394

تفکر نوشت:

جامعه ای که به نیازهای فیزیولوژیک خود نرسیده ، به نیازهای متعالی نخواهد رسید.

نویسنده: علی اصغر

شاد و موفق باشید