ایمانی که در مسیر نان در جریان است

من ماهانه خیلی از طلاب و روحانیونی را می بینم که شادمان و خرامان و سرشار

از دین و ایمان و ذکرگویان و شتابان سوی دفاتر مراجع تقلید ، برای گرفتن شهریه و

مواجب و نان می روند و بسی تملق کرده و لق لقه ی زبان را بــــر عقــل و اندیشه

غالب نموده و از بیت المال بدون کار و بدون هیچ فعالیت علمــی و اقتصــادی ارتزاق

می نمایند و خوش می خورند و خوش می خوابند و خوش می خندند و تا حد توان

بر دین و ایمان مردمان ضربه می زنند و این است شبکه ی سرمایه داری اسلامی

که از مردم زکات را به نام دین و خمس را به نام ایمان و نذر را به نام هدیه دریافت

کرده و مردم این سرزمین را دست و پا بسته از فکر و تعقل و از اندیشه و تعمـــق

به تقلید و پیروی فرا می خوانند و مردمان ترسان و لرزان و تعبدانه همچون کودکان

اجابت می کنند و اگر روزی این نان از بین برود قطعا ایمان هم از بین خواهد رفت

چون ایمان به نان آورده اند نه اسلام و آیا این همان اسلامی است که انسان را

به شورش علیه ظلم و ستم و دفاع از حق مظلوم و تاختن علیه ظالم و تفکـــــر و

تعمق فرا می خواند؟ و آیا این روحانیون همان روحانیونی هستند که علی را که از

کار و تلاش روزی می خورد و حاضر نبود دانه گندمی از دهان موری بگیـــــرد و چاه

می کند و باغ درست می کرد و یار مظلـــومان و کوبنده ی ظالمــان بود مولای خود

می دانستند هستند؟

24 اردیبهشت 1395