ولایت

گر ولایت ز من جان بخواهد، من تمام هستیم قربان می کنم

گر زمن نیروی ایمان بخواهد،من وجودم را پر از ایمان می کنم

راز و نیاز

نگو راز دلت بر کسی   که فاش گردد راز تو

نبر نیازت بر در هر کسی   که نبرآورد نیاز تو

لقمه حلال و حرام

لقمه ی حرام می کند انسان را شقی   تا بگردد او مستعد هر گونه بدی

لقمه ی حلال می کند انسان را پاک   تا بگردد فکر و ذهن او چالاک

مظلوم

بترس از آن کس که به جز خدا یاری ندارد*برای دفاع از حق خویش بیان و گفتاری ندارد

ز آنکس که مظلوم است و در سکوت حتی*برای ظلمی که می شود توان گریه زاری ندارد

بار الها

بار الها قانمازلارین قولاخلارین بورگونان*محتکرلرین جسم و نعشین یره وورگونان

قوی ملتیمیز دونیا بویی شاد اولسون * ایرانیمیز دونیادا مستقیل و آزاد اولسون

بوردا بیرده گچن گونلردن یاد اولسون  * مُلک ایران ایندیکیننده آباد اولسون

قوی گچینسین شاعر اوغلون ایلیا     *  بلکه بونناندا بیر نچه بیت شعر قالا

باز باران

شعر زیر متعلق به روزی است که در آن روز در شهر ما باران باریده بود

باز باران با صفایش

با ترنم های دلربایش

که آرام می شود روح و جسمم

با استشمام دلنشین صدایش

باز باران با بخشندگی

که زیبا می شود با او زندگی

باز باران با بوی خاک

بهشت مال تو

من بهشت بی نان نمی خواهم مال تو*دولت بی تدبیر و ایمان نمیخواهم مال تو

ز تو هم دروغ و کلک نسیبم شد بسی*تدبیر و امید دروغگویان نمیخواهم مال تو

ازگلستان روی تو

از گلستان روی تو غنچه ای چیدن خواهم   ز لب های لاله ی تو مزه ای چشیدن خواهم

هم در کنــــج قلــــب و خیـــال تـــو بودن   هم با تو در حیـــات لحظه ای رمیدن خواهم

کشتی جامعه

جامعه به کشتی ماند و ملت پاروزنان او   آنان که در کشتی جا ندارند سوراخ کنان او

کشتی سوراخ غرق شدنش حتمی است   به نوبت نشسته تا که رسد نوبت و زمان او

بیکاری

امان از دست این بیکار و بیکاری   جسم و روحش مبتلا بر انواع بیماری

کسی فهمد حرف های این مستطاب   شکمش خالی باشد ز مرغ و کباب