ثروت اندوزان

وای بر این عیب جویان بد گو

عیب خود پنهان نموده عیب دگر جو

جمع می کرد مال و هی می شُمرد

ولی آخر زر و زیور بماند و او بمُرد

فکر می کرد مالش کند او را جاودان 

او برفت مالش بماند بر دیگران

وارث به ارث و میراثش رسید 

او جز عذاب آخرت چیزی ندید

وارثان مال او با خرمی بخوردند

براو هم فحش و لعنت ها شمردند

چرا ثروت کم بر ما گذاشتی

چرا تخم فقر را در این خاندان تو کاشتی

در این گفتار عبرتی است بر دگران 

اگر همت کنند و عبرت بگیرند از آن

زیادند ثروت اندوزان در این دور و زمان 

که بیزارند از این نوع  شعر و گفتمان