گفتار نگاری

مدتی هست که در مسیر نوشتن فعال هستم

اما چی نوشتم؟ قطعا مقداری چرندیات

به هر حال وقتی می نویسی بعضا خواسته یا

ناخواسته واژگانی را ابداع می کنی.

سرنوشت ما

سرنوشت ما ، ما حصل علم و جهل ماست.

این علم ما و جهل ما هست که سرنوشت ما را می سازد

و ما را به اوج مقام انسانیت  و یا بر عکس  مـــــا را به مرتبت

پست حیوانیت  می رساند.

حالا فلسفه

احساس رسیدن به کمال و دانایی نکته شروع

جهل و نادانی است.

وقتی انسان در نفس و وجود خودش به این نتیجه می رسد 
که به کمال و دانایی رسیده است ناخودآگاه از تلاش 
به رسیدن به کمال و دانایی واقعی دست می کشد

باران محبت

دلم هر شام و سحر خیزد

مرا  در خیالم سوی دلبر انگیزد

از قلب و وجودم باران محبت ریزد

تا که روید در وجودم عشق و جودم

پرتگاه تاریخ

دهه ها می گذرد

 به سده ها و قرن ها می پیوندد

و ما هنوز هم که هنوز است

در پرتگاه تاریخ

روزهای خوشمان را به نظاره نشسته ایم

تب و تاب قلبم

تب و تاب قلبم

غوغای دلم افزون کرده است

چه کنم خیالها را

کل وجودم غرق خون کرده است

وصف حالم

گرفتار این حالم

مست و مستانه بی حالم

بر این حالم می نالم

تویی

چراغ و شمع وجودم تویی

مستی و هستی
 
 بود و نبودم تویی

نگار من

بهار آمد 

         بسی دلم  بهاری شد


نگار آمد

         در دلم عشق جاری شد

مکتوب

مکتوب یعنی نوشته شده. به نظر اعراب ، نوشته شده به راستی برگـــردان مناسبی نیست،

چون با این که همه چیز پیشاپیش نوشته شده ، اما خداوند مهربان است، و فقط برای آن همه

چیز را پیشاپیش نوشت تا ما را یاری کند.

سرگردان در نیویورک است. با این که قرار ملاقاتی دارد، دیر از خواب بیدار می شود؛ و وقتی هتل

را ترک می کند، می فهمد که پلیس اتومبیلش را با جرثقیل برده. به دیر قرارش می رسد، ناهار

بیش از اندازه طول می کشد، و به مبلغ جریمه اش می اندیشید. پول زیادی است.